Cięcie krzewów ozdobnych

Cięcie krzewów ozdobnych

Autorem artykułu jest Monika Gancarska

Cięcie krzewów, przycinanie roślin to jeden z ważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych, o którym każdy ogrodnik wiedzieć powinien. Zadbane rośliny są podstawą pięknego ogrodu.

Większość gatunków roślin, zarówno krzewów ozdobnych, drzew i innych wymaga przycinania od czasu do czasu do dobrego wzrostu bądź kwitnięcia. W Internecie są dostępne kalendarze, w jakich miesiącach powinniśmy przycinać poszczególne gatunki. Ważna jest również pogoda w dniu, który wybierzemy do tych zabiegów. Latem ważne jest, aby nie przeprowadzać tego zabiegu w upale, natomiast jesienią i wiosną należy to zrobić w ciepły, słoneczny dzień. Warto zwrócić uwagę, że dobrze wykonane cięcie może zdecydowanie polepszyć zdrowotności krzewów kwitnących oraz wydobyć najważniejsze efekty dekoracyjne. Poprzez systematyczne usuwanie niektórych pędów można stymulować wzrost innych części i powodować zwiększone kwitnienie.

Do przycinania niezbędny nam będzie sekator oraz parę innych dodatków takich jak piłki, noże oraz substancje przyspieszające goje ran. Narzędzi powinny być dobrze naostrzone, oraz zdezynfekowane, na przykład przy pomocy denaturatu. Cienkie gałęzie zawsze przycina się nad pąkiem - najlepiej sekatorem. Do cięcia grubszych gałęzi używa się piłki, tnie się tuż przy zgrubieniu u nasady lub pozostawiając kilkucentymetrowy kawałek (w zależności od rośliny).

W każdej szkółce krzewów uzyskacie Państwo informację na temat przycinania oraz opieki nad swoimi roślinami od profesjonalistów. Warto o tym pamiętać jeśli zdecydujemy się oprócz trawy posadzić jakieś ozdoby w swoim ogrodzie. Zadbany ogród może być dumą jego właścicieli.

---

Szkółka krzewów - A. Pudełko

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kalendarz ogrodnika

Kalendarz ogrodnika

Autorem artykułu jest Tomasz Galicki

Rok działkowca i jego poszczególne pory roku i określone miesiące, charakteryzują się konkretnymi pracami, które ten wykonywać musi, aby uprawa roślin i kwiatów zaowocowała jak najpiękniejszymi okazami w czasie kwitnienia czy owocowania.

Wówczas całoroczna praca ogrodnika zostanie wynagrodzona. Kalendarz ogrodniczy pełen jest zadań na każdy miesiąc.

Zadania na styczeń to przede wszystkim bielenie drzew i krzewów owocowych wapnem, zbiór ostatnich, zimowych warzyw, oraz kontrola zebranych jesienią i przechowywanych w odpowiednio chłodnym i wilgotnym miejscu owoców i warzyw.

Luty jest miesiącem całkowicie wolnym od prac ogrodowych, pierwsze czynności przygotowawcze zaczynają się w marcu. W tym miesiącu jest odpowiednia pora na to, aby przekopać ziemię, która przeznaczona będzie pod uprawę, odżywienie gleby kompostem oraz przygotowanie grządek. Wówczas również rozpoczyna się pierwsze sianie i sadzenie. Można już posiać szpinak i posadzić cebulę oraz czosnek. Mimo wszystko należy jeszcze do końca miesiąca przykryć grządki ochronną ściółką, w razie możliwych przymrozków. Marzec to również odpowiedni czas na sadzenie krzewów jeżyn oraz malin.

Kwiecień to czas sadzenia roślin takich jak, sałata, seler, kalarepa, które wcześniej hodowaliśmy w domu czy szklarni. Siejemy marchew, pietruszkę, koper, rzodkiewkę, por, buraki, ogórki, rzepę i inne, które zamierzamy w tym roku uprawiać. Regularnie podlewamy i plewimy zagony, aby chwasty nie przeszkodziły w wzrastaniu słabych jeszcze roślin.

W maju, kiedy ryzyko przymrozków jest już znikome, można posiać również rośliny, które nie są odporne na temperatury poniżej zera. Siejemy groszek, fasole, cukinię, dynie, kabaczek. Sadzimy pierwsze pomidory. Podczas podlewania pamiętając i tym, że należy je podlewać bezpośrednio przy korzeniach.

W czerwcu, kiedy rośliny potrzebują najwięcej pokarmu, dobrze jest dodatkowo nawieźć glebę. Dokonujemy pierwszych zbiorów, które od razu uzupełnić możemy kolejnym siewem. Usuwamy kwiatostany cebuli, szczypiorku i czosnku. W przypadku pomidorów, usuwamy pędy, które rosną poniżej tych kwitnących.

W lipcu, ze względu na pierwsze upały pamiętać musimy o regularnym podlewaniu wszystkich roślin. Poza tym zajmujemy się dalszą pielęgnacją zagonów, odchwaszczaniem, usuwaniem przekwitniętych kwiatostanów i dodatkowym nawożeniem. Zbieramy cebule, marchew, pietruszkę, buraki, groszek, fasole szparagową i koperek. U pomidorów nadal usuwamy boczne pędy i gdy owoce zaczną już owocować można dodatkowo nawozić je mieszanką z azotem, fosforem i potasem.

W sierpniu nawozimy marchew saletrą amonową, zbieramy cebulę (jeżeli szczypior jest już załamany), pamiętamy o podlewaniu kopru włoskiego, zbieramy cukinię, kabaczki i dynię, spulchniamy ziemię na międzyrzędziach i usuwamy chwasty, siejemy cebule na następny rok. Pod koniec sierpnia wykopujemy ziemniaki, buraki oraz marchew.

Wrzesień to już pierwsze prace przygotowujące ogród na nadejście zimy. Jeżeli zrobi się już chłodniej możemy zacząć przekopywanie ziemi, o ile oczywiście mamy puste zagony pozostałe po zbiorach.

W październiku dokonujemy już ostatecznych zbiorów warzyw. Jeżeli pomidory nie są jeszcze dojrzałe i tak należy je zerwać i położyć na parapecie aby dojrzały. Warzywa korzeniowe natomiast mogą pozostać w ziemi, aż do momentu pierwszych przymrozków. Wrzesień i październik jest także czasem zbiorów jabłek i gruszek.

Listopad i grudzień to czas na dokarmianie zwierząt i upewnienia się, czy rośliny zostały dobrze zabezpieczone przed mrozem.

---

T.G.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Realizacja ogrodu - systemy nawadniania

Systemy nawadniania ogrodów: system automatycznego podlewania ułatwia pielęgnację każdego ogrodu - również tego małego. Nie chodzi już nawet o to, że „ręczne” podlewanie to strata naszego cennego czasu (sterownik, sam "pamięta" za nas o podlewaniu), ale przede wszystkim oszczędnie gospodaruje zużyciem wody, jak również optymalne podaje ją do wykorzystania przez rośliny. Sama budowa instalacji automatycznego nawadniania nie jest tania, natomiast nic nie stoi na przeszkodzie, aby prace te były realizowane etapami.

Właściwy projekt systemu nawadniania



Pierwszym i podstawowym etapem, podczas planowanej inwestycji jest zwymiarowanie naszego ogrodu, czyli umiejscowienie na planie obrysu ścieżek, podjazdów, trawników, krzewów, rabatek oraz zaplanowanie ujęcia wody.



Mając zebrane te informacje można przejść do drugiego etapu, a mianowicie doboru urządzeń takich jak zraszacze (ich wymagania zależne są od wielkości ogrodu, rodzaju roślinności), pompy, ilość niezależnych linii nawadniających - sekcji (w zależności od ciśnienia panującego na wejściu instalacji), a także rur (biorąc pod uwagę ich średnicę i długość).



Zautomatyzowane systemy nawadniające (irygacyjne) składają się z trzech podstawowych elementów:

• urządzeń nawadniających - zraszaczy, emiterów, linii kroplujących,
• przewodów doprowadzających wodę i elementów łączących (węże ogrodowe i szeroko rozumiana armatura ogrodowa (złączki różnego rodzaju),
• elektroniczne urządzenia sterujące (czujniki, sterowniki, elektrozawory).

Poniżej kilka informacji na temat w/ w elementów:



Linie nawadniające



Poszczególne części systemu należy połączyć rurami/ wężami z tworzywa sztucznego w linie nawadniające. Stosuje się do tego elastyczne rury polietylenowe w ciemnym kolorze - by nie rozwijały się w nich glony. Urządzenia nawadniające mają na celu zaopatrywanie poszczególnych roślin lub zajmowanej przez nie powierzchni w wodę, w związku, z czym różnego rodzaju - szczególnie zraszacze - mają za zadanie nawadnianie różnego rodzaju powierzchni (trawników/ roślin), w sposób imitujący opady deszczu. Zastosowanie natomiast linii kroplujących, umożliwia podlewanie roślin pojedynczymi kroplami wody, które wolno wypływają z urządzenia nawadniającego, zamontowanego na powierzchni gruntu. Stosowanie tego typu nawadniania jest najoszczędniejszą metodą. Linie kroplujące służące do podlewania szerszych rabat. Układa się je tak, by utworzyły sieć równoległych przewodów, jak również w ten sposób, aby nie były widoczne - układa się je na włókninie i obsypuje korą, tłuczniem, lub kamykami.



Stosując ten typ nawadniania do trawników, należy linie zakopać w gruncie. Dzięki takiej irygacji woda będzie bezpośrednio dostarczana do korzeni.



Urządzenia nawadniające należy tak zamontować, by odległości między nimi były równe ich zasięgom i częściowo na siebie zachodziły. Wszystkie urządzenia zraszające (szczególnie zraszacze) należy podzielić na sekcje i podłączyć do elektrozaworów, które montuje się w studzience.Aby ciśnienie wody było odpowiednie, żadna sekcja nie może być nadmiernie obciążona, a więc nie może być zbyt długa. Przewody systemu nawadniającego należy umieścić w wykopach. Po ułożeniu nawodnienia zasypuje się wykopy ziemią i udeptuje. Dla bezpieczeństwa systemu, należy rozłożyć wzdłuż przewodów, na szerokość wykopu, materiał np. włókninę, folię, informującą, że w miejscu jej ułożenia zabrania się kopać. Nie zastosowanie się do takiej informacji grozi uszkodzeniem systemu nawadniania.



Końcówki do nawadniania



Automatyczny system nawadniający należy tak projektować, by podlewanie było jak najkorzystniejsze dla roślin - dobór wyposażenia odpowiedni do nasadzeń. Na jednej linii nawadniającej montuje się tylko jeden rodzaj końcówek: zraszacze wynurzalne bądź niewynurzalne, albo mikrozraszacze, lub też linię kroplującą.



Sterowniki



Urządzenie, w którym programuje się godziny włączania i wyłączania poszczególnych sekcji systemu (otwarcia lub zamknięcia elektrozaworów).



Czujniki deszczu



Urządzenie, które blokuje włączanie się systemu podlewania, kiedy pada - albo niedawno padał - deszcz.



Czujniki wilgotności gleby



Urządzenie steruje działaniem systemu według stopnia nasycenia gleby wodą.



Po spełnieniu wszystkich powyższych zaleceń nie pozostanie nic innego jak udać się na spokojny, pozbawiony stresu i przede wszystkim zasłużony urlop, po powrocie, z którego bujna roślinność potraktowana naszym systemem nawadniania wymagać będzie prawidłowej pielęgnacji przy użyciu profesjonalnych narzędzi ogrodniczych, takich jak sekatory, grabki, łopaty i szpadle...



Życzymy powodzenia!

--
Stopka

W ofercie Sklepu IRYDON znajdziecie Państwo szeroki asortyment produktów stosowanych w ogrodnictwie oraz gospodarstwie domowym. Na łamach naszych stron możecie się Państwo zapoznać z szerokim wachlarzem produktów, a mianowicie:



- armatura ogrodowa

- węże ogrodowe

- różnego rodzaju zraszacze ogrodowe, do użytku w pełni profesjonalnego, jak i bardziej amatorskiego

- narzędzia ogrodnicze, sekatory do kwiatów, krzewów i gałęzi, łopatki, grabie oraz pazurki.



Staramy się zaspokoić i sprostać wymaganiom naszych klientów, tak aby każdy z nich miał możliwość wyboru produktów wysokiej jakości i w umiarkowanej cenie.

 

Z pełną ofertą można zapoznać się na: www.irydon.com

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

Trawniki - zakładanie i pielęgnacja

Wydawałoby się, że założenie trawnika to nic trudnego - i faktycznie, są na tym świecie bardziej skomplikowane projekty. Mimo to, warto całą sprawę rozsądnie zaplanować.

Jeszcze nie skończyły się trudy budowy domu, a już w marzeniach widzimy otaczający go ogród, a w nim nasz wypielęgnowany, gładki, soczyście zielony trawnik. Zadbane trawniki są ozdobą ogrodu, warto jednak wiedzieć, że to nie tylko efektowne tło dla innych roślin. Oprócz walorów estetycznych trawniki mają także inne zalety. Dobrze pielęgnowane trawniki, porośnięte zdrowymi roślinami dostarczają otoczeniu znaczne ilości tlenu i skutecznie podnoszą wilgotność powietrza. Dzięki temu wokół panuje klimat sprzyjający wypoczynkowi.

Zanim zdecydujemy się na zakup, zastanówmy się, jaką funkcję ma pełnić nasz trawnik i w jakich warunkach przyjdzie mu rosnąć. Najczęściej przy domach jednorodzinnych zakłada się trawniki ozdobne lub rekreacyjne, rzadko trawniki sportowe, które wymagają intensywnej pielęgnacji.

Trawniki z rolki to sposób na zieleń wokół domu w ekspresowym tempie. Są ładne od razu po ułożeniu, a po tygodniu można po nich swobodnie chodzić. Pielęgnowanie trawnika z rolki nie różni się od pielęgnacji trawnika z siewu. Trawniki muszą być regularnie podlewane i zasilane nawozami. Murawę należy kosić co pięć-dziesięć dni na wysokość około 3-5 cm, pamiętając, by nie ścinać więcej niż jedną trzecią wysokości źdźbeł. Właściwie ułożone i pielęgnowane trawniki przetrwają długie lata. Trawniki z rolki można rozkładać przez cały sezon wegetacyjny. Darń musi być zdrowa, jednolicie zielona, bez chwastów i łysin, o dobrze rozwiniętym systemie korzeniowym.

Trawniki siane najlepiej zakładać na przełomie sierpnia i września lub kwietnia i maja, bo wtedy zazwyczaj podłoże jest dobrze nawilżone, a temperatura ustabilizowana. Ważne, aby świeżo wykiełkowanych roślin nie ściął przymrozek. Powierzchnię przyszłego trawnika należy zagrabić tak, aby przykryć nasiona cienką warstwą ziemi, a następnie zwałować i podlać rozproszonym strumieniem wody (ostrożnie, żeby nie wypłukać nasion). Kiełkujące nasiona nie wytrzymują suszy, więc dopóki wszystkie wysiane gatunki nie wykiełkują, trzeba dbać o to, żeby podłoże było stale wilgotne.

Nawożenie zapewnia silny wzrost roślin. Nowe trawniki zasilamy po raz pierwszy wczesną jesienią. W kolejnych sezonach zawsze wiosną.

Podlewanie decyduje o prawidłowym rozwoju traw. Nie można dopuszczać do przesychania podłoża. Trawniki należy podlewać systematycznie, najlepiej rozproszonym strumieniem.

Odchwaszczanie jest pracą żmudną i nie mającą końca. Jeżeli chcemy mieć gładkie trawniki, musimy wiosną systematycznie czyścić murawę z chwastów. Najlepiej usuwa się je, używając specjalnej wąskiej łopatki, którą podważa się korzenie. Ostatecznie można używać chemicznych środków chwastobójczych, jednak nie są one obojętne dla środowiska.

Trawniki to podstawa większości ogrodów. Bez odpowiedniego, soczystego, zielonego tła nawet najpiękniejsze drzewka i krzewy nie będą prezentowały się atrakcyjnie.

--
Stopka

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

Systemy nawadniające ogrody i trawniki

W obecnych czasach mamy wiele rozwiązań zagospodarowania ogrodu. Istnieje wiele innowacyjnych systemów automatycznego nawadniania. Po co podlewać ogród wężem czy konewką? Taki sposób może się sprawdzić jedynie w małym ogródku.

Pielęgnacja dużej przestrzeni wokół domu wymaga nowoczesnych sposobów podlewania. Dzięki nim domownicy zaoszczędzą sporo czasu. Systemy automatycznego nawadniania ogrodów pozwalają na regulację puszczanej wody. Nie trzeba pamiętać o podlewaniu roślinności wczesnym rankiem i wieczorem, bo system jest nastawiany na konkretną godzinę. Nie jest on tani, należy raczej do luksusów. Można go wybudować po paru latach od założenia ogrodu. W niczym nie będzie to przeszkadzało.

Tak więc jeśli systemu nie wprowadzimy do ogrodu na początku jego tworzenia nie oznacza to, że nie można wprowadzić go później. Zawsze jest na to dobry moment. Jest więc czas na zgromadzenie środków finansowych na pokrycie takiej inwestycji. Jej efekt posłuży długie lata. Trzeba dobrać odpowiednich fachowców, którzy znają się bardzo dobrze na swojej pracy.

Warto zatrudniać tylko takich, których polecają inni właściciele systemów automatycznego nawadniania ogrodów np. firmę Gordo Studio lub Hunter. Będziemy mieli wtedy pewność, że zaplanowana budowa nie okaże się niewypałem. Zanim do tego dojdzie trzeba mieć projekt. Takie usługi również wykonują specjaliści, którzy doradzą rozwiązania odpowiednie dla konkretnego ogrodu.

Posiadając nowoczesne systemy do podlewania mamy pewność, że podczas bardzo ciepłych dni roślinność nie zniszczy się. To doskonały sposób dla osób, które często podróżują w wakacje. Po co wynajmować pracownika do podlewania ogrodu kiedy można to zrobić automatycznie. Tutaj każdy ma pewność, że do ogrodu będzie dostarczona woda o odpowiedniej porze. Nikt nie zapomni o wykonaniu tego zadania, bo po prostu nie musi o tym pamiętać. Nie ma sensu zaprzątać sobie głowy dodatkowymi zadaniami.

We współczesnych realiach ludzie są bardzo zabiegani, nie mają czasu dla swojej rodziny. Po ciężkiej pracy warto poświęcić czas domownikom zamiast wykonywać kolejne żmudne zadanie jakim jest podlewanie ogrodu. Dużą zaletą systemów automatycznego nawadniania ogrodów jest to, że kiedy pada deszcz systemy nawadniające się nie uruchamiają. Regulację ich pracy można przestawiać w nieskończoność, stosownie do potrzeb pogody. Pozwoli to zaoszczędzić duże ilości wody w sytuacji kiedy pada deszcz. Roślinność też będzie bezpieczna, bo za każdym razem otrzyma odpowiednią dawkę wody. Nie uschną kwiaty, krzewy czy drzewka. Korzystajmy z nowoczesnych technik w ogrodnictwie.

--
Stopka

Hunter - sklep internetowy


http://www.nawodnienia.net

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

Iglaki w ogrodzie

Iglaki mają sporo zalet: większość z nich jest zimozielona - a więc są atrakcyjne przez cały rok, nie wymagają przycinania, nie gubią igieł.

W sprzedaży jest bardzo dużo gatunków i odmian iglaków różniących się wielkością oraz pokrojem. Różne jest też zabarwienie igieł. Zabarwienie roślin posadzonych w słonecznych miejscach jest bardziej intensywne niż tych na stanowiskach zacienionych.

• Iglaki kolumnowe nadają się na żywopłoty i do sadzenia w grupach. Są też świetnym materiałem na przesłony dzielące przestrzeń ogrodu i zasłaniające mniej atrakcyjne części działki.
• Iglaki płożące można zastosować zamiast trawnika. Doskonale prezentują się na wszystkich pochyłościach, skarpach i skalniakach.
• Iglaki o nietypowych kształtach dobrze wyglądają posadzone pojedynczo na trawniku, przy tarasie i wszędzie tam, gdzie można docenić ich niezwykłą formę.

Rośliny iglaste w okresie od wiosny do jesieni powinny tworzyć konstrukcje ogrodu, stanowić jedynie tło dla roślin liściastych o ozdobnych kwiatach oraz dla bylin. Klasycznym zestawieniem jest połączenie iglaków z irgami, pięciornikami oraz różnymi berberysami i tawułami o barwnych liściach. Dobrym towarzystwem dla iglaków są róże pnące i krzewiaste. Sadzenie ich wśród iglaków pozwala na ukrycie ich sztywnych kolczastych pędów w okresie, gdy są bez liści. Dopiero zimą, kiedy gatunki zrzucające liście przechodzą w okres spoczynku, rośliny iglaste wysuwają się na pierwszy plan, sprawiając, że ogród jest pełen zieleni.

Większość iglaków najlepiej rośnie w żyznej, lekko kwaśnej i wilgotnej glebie, ale zadowala się też przeciętnymi glebami ogrodowymi. Źle rosną na podmokłych i gliniastych z wyjątkiem cyprysika błotnego. Najbardziej wymagające są jodły, które nie znoszą suszy i upałów, lubią wilgotne powietrze. Wyjątkiem jest jodła kalifornijska, która jest odporna na suszę i dobrze rośnie nawet w niezbyt urodzajnych miejscach. Razem z nią można sadzić świerki kłujące oraz sosny. Najmniejsze wymagania glebowe mają jałowce, które - jak wskazuje nazwa - dobrze rosną na jałowych i suchych glebach.

Iglaki mogą rosnąć zarówno w słońcu, jak i w półcieniu. Wyjątkiem są modrzewie, świerki, sosny, jałowce oraz wszystkie iglaki o barwnych igłach, które powinny rosnąć w pełnym słońcu. Natomiast cisy lubią stanowiska nawet w głębokim cieniu.

Kupując rośliny, należy zwrócić uwagę na to, by były kształtne, a ich igły miały intensywną barwę. Podłoże w pojemniku powinno być przerośnięte korzeniami, ale nie mogą tworzyć pod donicą maty. Podłoże musi być wilgotne. Z roślin sprzedawanych wiosną i jesienią z bryłą ziemi należy wybierać takie, których bryła jest jak największa.

Iglaki należy sadzić w takiej odległości jeden od drugiego, żeby mogły swobodnie się rozrastać bez konieczności przycinania ich już po kilku latach. Drzewa iglaste sadzi się co 3-5 m, krzewy co 1-3 m, a rośliny płożące do okrywania powierzchni zamiast trawnika - 2-3 szt./m2. Rośliny sprzedawane w pojemnikach można sadzić od wiosny do jesieni. Rośliny z bryłą ziemi sadzi się od połowy kwietnia do połowy maja oraz od połowy sierpnia do połowy października. Przed posadzeniem rośliny należy podlać.

Rośliny iglaste nie muszą być przycinane. Należy usuwać jedynie pędy uszkodzone, przemarznięte, zasychające lub jeśli rośliny są zbyt gęsto posadzone. Iglaki są często przycinane po to, żeby ograniczyć ich rozmiary lub w celu nadania im kształtu, najczęściej kuli albo stożka.

--
Stopka

http://abcogrodnika.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.

Ścieżki w ogrodzie

Ważnymi elementami funkcjonalnymi w ogrodzie są ścieżki. Odpowiednio zaprojektowane i wkomponowane w otoczenie powinny stanowić istotny element dekoracyjny.

Wielkość powierzchni ścieżek zależeć będzie od wielkości i charakteru ogrodu, w którym są projektowane. Drogi i ścieżki powinny łączyć najważniejsze punkty ogrodu. Stanowią one także linie jego podziału przestrzennego. Dlatego też nie może być ich zbyt dużo.

Na rodzaj nawierzchni oraz układ ścieżek będzie miało wpływ wiele czynników. Do najważniejszych trzeba zaliczyć: intensywność i sposób użytkowania ścieżki, ukształtowanie terenu, planowany efekt przestrzenny oraz indywidualne upodobania użytkowników. Rodzaj nawierzchni powinien zależeć od rodzaju ścieżki. Nawierzchnia niezależnie od rodzaju ścieżki powinna spełniać następujące warunki:

- powinna być możliwie gładka, lecz nie śliska;

- nie może być wykonana z materiałów pylistych, łatwo ścieralnych lub łatwo wypłukiwanych przez wodę;

- powinna być estetyczna, a jej struktura i barwa powinny harmonizować z innymi elementami otoczenia;

- powinna zapewniać możliwość korzystania ze ścieżek i dróg użytkowanych całorocznie niezależnie od warunków atmosferycznych.

Projektując ścieżki w ogrodzie należy przestrzegać następujących zasad:

- szerokość ścieżek powinna mieścić się w przedziale od 30 do 125 cm,

- spadek podłużny nie powinien przekraczać 9% tj. różnica wysokości na 1 m długości ścieżki nie powinna być większa niż 9 cm,

- nawierzchnia ścieżki powinna mieć odpowiedni spadek poprzeczny, którego wielkość zależy od rodzaju nawierzchni ? dla nawierzchni gładkich wynosi on od 1 do 2%, a dla nawierzchni nierównych od 3 do 5% (na 1 m długości różnica równa się 5 cm),

- nie należy prowadzić ścieżek w bezpośrednim sąsiedztwie drzew (szczególnie o płytkim systemie korzeniowym),

- ścieżki nie powinna dzielić ogrodu na zbyt małe powierzchnie,

- nawierzchnia ścieżki powinna być ułożona równo z powierzchnią terenu, jeżeli ścieżka prowadzona jest przez trawnik, oraz powinna być wzniesiona o ok. 2 cm ponad powierzchnią terenu, jeżeli ścieżka prowadzona jest przez rabatę bylinową lub teren obsadzony krzewami,

- trasy ścieżek powinny podkreślać układ ogrodu, eksponując szczególnie piękne jego fragmenty lub zakątki.

Podstawowymi materiałami stosowanymi do budowy ścieżek są wyroby z kamienia, betony, kruszywa naturalne, drewno oraz wyroby ceramiczne.

Sposób wykonania ścieżek musi zapewnić szybkie odprowadzenie wody z ich powierzchni oraz spod ich nawierzchni. Po nawierzchniami na gruntach przepuszczalnych nie ma potrzeby budowy warstwy odsączającej, ewentualnie buduje się ją o minimalnej grubości tj. ok. 5 cm. W gruntach nieprzepuszczalnych warstwa ta ma zasadnicze znaczenie dla trwałości nawierzchni. Powinna ona mieć grubości umożliwiające szybkie odprowadzenie wody spod nawierzchni ścieżki. Przeważnie grubość warstwy odsączającej wynosi 10-25 cm. Warstwy odsączające zawsze wykonuje się z grubego żwiru lub tłucznia.

Umocnienie brzegów nawierzchni jest konieczne jedynie wtedy, gdy wykonano ją z drobnych elementów lub jeżeli przewiduje się możliwość znacznego jej obciążenia. Niekiedy umacnia się też brzegi nawierzchni tylko ze względów estetycznych. W tym przypadku elementy umacniające specjalnie się eksponuje, nadając im efektowną barwę lub fakturę. Bezwzględnie wymagają umocnienia brzegi nawierzchni przepuszczalnych. Umocnienie powinno w tym przypadku podkreślać brzegi nawierzchni.

--
Stopka

http://abcogrodnika.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu artykuly.com.pl - Twojego źródła artykułów do przedruku.